Mei Dorlach...

Dorlach isch für mich mei Schdadd,
weil’s in Dorlach alles had...
Egal was´d brauchsch, musch ned weid laafe,
in Dorlach, do kannsch alles kaafe...

Ob Glamodde, Brille, Bücha,
Parfimarieä für de Riecha...

Ob d Wurschd vom Mezga, ob d` Wegglen vom Bägga,
in Dorlach, do schmeggd alles legga...
Brauchsch än Kielschrank, odda Bedde,
in Dorlach griegschs, do kannsch druff wedde...

Un uffm Margd griegsch frisches Gmies,
unn Schuhgschäfd gebds für deine Fieß...

Die Gaschdronomie, isch mol richdich toll,
so viele Gurmees, unn´d Kneipe sinn voll...

Im Sommer, do isch Biergärtlezeit,
im Dorlacher Wohnzimmer lebd ma Gesellichkeit!
Ä Bierle vom Fass, odda ä Perlschaumgedränk,
mid Freind do zu sitze, isch doch ä Dorlacher Gschenk.

Mir wisse wie ma Feschdle machd,
Ob Schdroßefeschd, ob Fasenachd.
Mir sinn bekannd in aller Welt,
unn tausches ned für alles Geld.

Henn die äldeschde Schdandseilbahn von Deutschland
des isch koin Witz,
unn von dord obbe, de scheenschde „Panorama-Ausse-Sitz“...

De Turmberg isch scho immer unser Wahrzoiche gwese,
kannsch gugge üwer´d  Rheinebne, de Pfälzerwald, bis zu de Vogese.
De Turmbergwein, den Tropfe dede ma alle vermisse,
weil´d Dorlacher Sonn dud „unsre Weinrebe besonnersch gut küsse“...

Blos in de Nacht, sei allene Fremde gsagt,
de Hexestäffele nunna, des isch sehr gewagd...

Seid hunnerde von Jahr
kommd nämlich do, die weiße Fraa
un lasst die Nebelschwaade wehe,
unn wer se droffe had, wurd niemals mehr gsehe.

Mir Durlacher henn soga ä oignes Schloß
un unsa „Meile“ hoißt „Pfinzdalschdroß“...

Än middlalderliche Weihnachtsmarkd, unn des vom Feinschde,
mir denke nedd nur an die Große, sondern aa an die Kleinschde.
De Glühwein  der laafd, unn´d Brotwurschd  dud schmegge,
unn des voräm Schloss – „Mir brauche uns vor Karlsruh nedd verschdegge“...

Ob Fußball, Tennis, Schwimmveroi,
äm Schbord sinn viele Dorlacher troi...
Es wird geschportelt von Dorlach bis Au,
Ob Kind, ob Hund, ob Mann unn Frau...

Doch ´s wichdigschde, des sinn die Mensche die do lebe,
sinn Freunde, was kennds scheenres gebe,
Midd Egge unn Kante, frecher Gosch unn ära guude Porzion Schdolz,
de Dorlacher isch hald aus äm ganz besonndere Holz.

Ach Leit, ich lieb mei Dorlach, des isch koin Scherz,
weil...

Mir Dorlacher Engele sinn, mid`m riesige Herz...

Sabine Marona

Weitere Informationen

Durlach „kurzgefasst“